معنی بی طالعی در لغت نامه دهخدا

نکبت. بدبختی. بی نصیبی. بداقبالی. (ناظم الاطباء) :، غصۀ بی طالعی بین کز فلک، درد هست و نیست تسکین ای دریغ.، خاقانی

معنی بی طالعی - جستجوی لغت در جدول جو

بی طالعی

لغت نامه دهخدا

بی طالعی

فرهنگ لغت هوشیار

بی حالی

ضعف، سستی

فرهنگ فارسی عمید

بی طالع

بدبخت، بی بهره

فرهنگ فارسی عمید

بی مطالعه

(مُ لَ / لِ عَ / عِ)

مرکّب از: بی + مطالعه، بی فکر و تأمل: کاری را بی مطالعه انجام دادن، بی رویه و بی تدبیر انجام دادن آن

لغت نامه دهخدا

بی طالع

(لِ)

مرکّب از: بی + طالع، بی نصیب و بی بهره. بدبخت. محروم. (ناظم الاطباء) :
ندید دشمن بی طالعم هر آنچه بخواست
که دوست بر سر لطف آمده ست و دلداری.
سعدی (دیوان چ فروغی ص 752)،
رجوع به طالع شود

لغت نامه دهخدا

بی طاقتی

(قَ)

ناتوانی. (آنندراج) (ناظم الاطباء) :
تن از بی طاقتی پرداخته زور
دل از تنگی شده چون دیدۀ مور.
نظامی.
موسی (ع) درویش را دید از برهنگی بریگ اندر شده گفت یا موسی دعا کن تا خدای کفافی دهد مرا که از بی طاقتی بجان آمدم. (گلستان).

لغت نامه دهخدا

بی طاعتی

(عَ)

نافرمانی. طاعت و بندگی نکردن: نشنودم (خواجه احمد) که از وی تهوری و بی طاعتی که اندک دل بدان مشغول باید داشت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 222).
دلت گر ز بی طاعتی زنگ دارد
هلا به آتش علم و طاعت گدازش.
ناصرخسرو.
بی طاعتی ای مرد همی کار ستور است
عار است مرا زین خر اگر نیست ترا عار.
ناصرخسرو.
بی طاعتی امروز چو تخمی است کزان تخم
فردا نخوری بار مگر انده و تیمار.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

بی مانعی

(نِ)

حالت بی مانع. آزادی

لغت نامه دهخدا